Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες

3 Δεκέμβρη - Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες

Αναστασία Μπάρκα - Πρόεδρος Συλλόγου Κηδεμόνων Α.μεΑ. Π.Ε. Ευρυτανίας

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες καθιερώθηκε να εορτάζετε την 3 Δεκέμβρη από το 1992. Επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης για τα Α.ΜΕ Α. Αυτή η ημέρα δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις , στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και στις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

Οι οικογένειες που έχουν παιδιά με αναπηρία   αντιμετωπίστηκαν με τον ίδιο τρόπο. ΣΙΩΠΗ

Το παιδί τους γεννιέται με μια ατέλεια. Τους προσφέρουν μόνο λιγοστή ιατρική πληροφόρηση και ακόμα λιγότερη παρηγοριά και ελπίδα.

Το παιδί επιστρέφει στο σπίτι. Όταν ζητούν βοήθεια ακόμη και ο γιατρός οι νοσοκόμες δείχνουν ανίκανοι, αμήχανοι και ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν την «ατυχία» των γονιών. Αρχίζουν τότε τα χρόνια της σύγχυσης, του φόβου, της αυτοκατηγορίας της αυτοκαταφρόνησης.

Οι ατελείωτες ώρες στα ιατρεία.

Η αναμονή.

Οι αδιάκοπες εξετάσεις ,οι διαγνώσεις και επαναδιαγνώσεις.

Η έλλειψη λεπτομερούς πληροφόρησης.

Οι επεξηγηματικές γενικότητες.

Η παραπληροφόρηση.

Η αντιφατική πληροφόρηση.

Οι συνεχείς πιέσεις χωρίς καμία ανακούφιση. Δεν βρίσκουν καν ανθρώπους να τους φυλάξουν το μωρό για μερικές ώρες . Τα οικογενειακά προβλήματα ολοένα μεγαλώνουν. Οι ανησυχίες για τα χρήματα και τις υποχρεώσεις. Οι αυξανόμενες εντάσεις. Οι διενέξεις. Η αβεβαιότητα. Ένα σωρό προβλήματα πέρα από τα κοινά, καθημερινά προβλήματα μιας οικογενείας. Συναισθήματα που τους μπερδεύουν και τους τρομοκρατούν, συναισθήματα κυρίως αδυναμίας καθώς στέκονται και παρατηρούν το παιδί τους, το οποίο αγαπούν τόσο πολύ, να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το «φυσιολογικό» κόσμο που λαχταρούν να του προσφέρουν.

Τι να κάνουν όμως ; Και τα παιδιά; Τι θα τους συμβεί καθώς μεγαλώνουν; Ανησυχία για τους φόβους τους, το αίσθημα απομόνωσης, τη μοναξιά και τη σύγχυση τους που αυξάνονται, τα   ερωτηματικά γύρω από τα συναισθήματα, το αύριο, το μέλλον. Ο Σύλλογος δημιουργήθηκε από γονείς που λίγο πολύ η ιστορία τους μοιάζει. Τακτικά μέλη του είναι γονείς, κηδεμόνες και δικαστικοί συμπαραστάτες με ανήλικα παιδιά με αναπηρία η ενήλικα άτομα με αναπηρία που υποστηρίζονται από τους γονείς, κηδεμόνες και δικαστικούς συμπαραστάτες, εφόσον μόνα τους δεν είναι σε θέση να αγωνισθούν για τη συμμετοχή τους στην κοινωνική ζωή και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους.

Σκοπός του συλλόγου είναι μεταξύ των άλλων η προάσπιση με κάθε νόμιμο μέσο των ηθικών, κοινωνικών και υλικών συμφερόντων των Α.μεΑ. των γονέων των κηδεμόνων και των δικαστικών συμπαραστατών αυτών, η συνεχής προσπάθεια για την ένταξη των Α.μεΑ. στη παραγωγική διαδικασία κ.λ.π.

Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι πρώτα από όλα παιδιά, άνθρωποι δηλαδή…, και μετά άτομα με ειδικές ανάγκες που με μια έννοια περισσότερο μοιάζουν παρά διαφέρουν από τα άλλα παιδιά.

Κοιτάξτε κατάματα αυτά τα παιδιά αναπνέουν, βλέπουν, ζουν   και έχουν ανάγκη την ζεστασιά την αγάπη και την ανθρώπινη επικοινωνία.

ΑΣ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΥΠΟΔΟΜΕΣ